A este punto han de entrar los más soldados que pudieren, y Gayo Mario, armados a la antigua, sin arcabuces, y Cipión se sube sobre una peñuela que está en el tablado, y mirando a los soldados, dice...
Xente, lugares, anécdotas, conferencias, debates encendidos, canarios piratas, arañas no té, bolsos xigantes, mamíferos, cañon-azos, cuadernavías, alfombrillas de baño... como cantou Sabina aquela noite, "más de cien motivos" para volver a Soria o ano que vén.
Todo el mundo sabe que es difícil encontrar en la vida un lugar donde el tiempo pasa cadencioso sin pensar y el dolor es fugaz.
A la ribera del Duero existe una ciudad si no sabes el sendero, escucha esto.
Lentamente caen las hojas secas al pasar y el Cierzo empieza a hablar. En una mañana tibia el sol asoma ya no llega a calentar.
Cuando divises el monte de las Ánimas no lo mires, sobreponte y sigue el caminar.
Becquer no era idiota, ni Machado un ganapán y por los dos sabrás que el olvido del amor se cura en soledad, se cura en soledad.
A la ribera del Duero existe una ciudad. A la ribera del Duero, mi amor te espero.
Voy camino Soria, tú hacia donde vas? Allí me encuentro en la gloria que no sentí jamás. Voy camino Soria, quiero descansar Borrando de mi memoria traiciones y demás. Borrando de mi memoria pasiones y demás.
A la ribera del Duero existe una ciudad. A la ribera del Duero, mi amor te espero.
POR FIN... remataches coas opos antes de que as opos remataran contigo, e, ademais, como xa nos tés acostumados, arrasaches!!!
Xa sabes que estou orgullosísima de ti, polo esforzo, as agallas e porque nunca perdes o sentido do humor.
Alégrome moito de que esteas de volta (boteite de menos!!) e teño ganas de que chegue o domingo e empecemos a disfrutar dun verán que tanto nos merecemos!!!!!!!!!!!
Por fin chegou o verán!!! Sol e ceo azul, canto tempo sen vervos...
Pero non hai que acostumarse, que iGoogle anuncia tremendas chuvias para a fin de semana. Vaia, que non todos podemos estar torrándonos ao sol das Canarias nin almorzando en buffet libre zumo, fruta, ovos fritos e bacon.....!!!
Nós seguiremos aquí, amortizando os raios de sol e disfrutando deste verán noso que sempre é "daquela maneira".
Buceando en blogs amigos, encontrei esta foto, que non coñecía, que nos sacou David o día que nos fixemos a orla.
Parece que foi hai miles de anos, e contemplala (e contemplarnos) faime sentir morriña dun tempo que agora me semella sinxelo e luminoso, no que por inxenuidade afogábamos en inmensos problemas que agora me parecen vasos de auga, pero no que a ilusión nos facía ao mesmo tempo indestructibles, arrogantes, diferentes.
Penso neses anos e lembro o final deste poema de Biedma:
Pero callad. Quiero deciros algo. Sólo quiero deciros que estamos todos juntos. A veces, al hablar, alguno olvida su brazo sobre el mío, y yo aunque esté callado doy las gracias, porque hay paz en los cuerpos y en nosotros. Quiero deciros cómo todos trajimos nuestras vidas aquí, para contarlas. Largamente, los unos a los otros en el rincón hablamos, tantos meses! que no sabemos bien, y en el recuerdo el júbilo es igual a la tristeza. Para nosotros el dolor es tierno.
Only love Can make it rain The way the beach is kissed by the sea. Only love Can make it rain Like the sweat of lovers' Laying in the fields.
Love, Reign over me. Love, Reign over me, rain on me.
Only love Can bring the rain That makes you yearn to the sky. Only love Can bring the rain That falls like tears from on high.
Love Reign Over me.
On the dry and dusty road The nights we spend apart alone I need to get back home to cool cool rain. The nights are hot and black as ink I can't sleep and I lay and I think Oh God, I need a drink of cool cool rain.
Menudo peliculón. Diálogos e interpretacións apabullantes. Humor, complicidade, intelixencia e honestidade no tratamento de temas especialmente conflictivos. De cando contar unha historia parece tan sinxelo que evidencia a tremenda complexidade que a sostén.
Unha película redonda e emocionante, absolutamente recomendable.
"Las moscas volantes (miodesopsias) son manchas, puntos o líneas (a menudo en forma de telaraña) que “flotan” en el campo de la vista. Se deben a células sueltas de tejido que flotan en el líquido gelatinoso (humor vítreo) que rellena el globo del ojo. Las moscas volantes pueden ser molestas pero generalmente no son graves. Suelen mantenerse un tiempo, hasta que el cerebro se acostumbra y se dejan de ver, aunque pueden reaparecer en días soleados, en la nieve o en días nublados."
Teño moscas volantes!! Fun hoxe ao oculista e me dixo que don't worry, que é algo moi habitual en miopes e que tén que ver co cansancio e con forzar a vista cando hai moita luz...
Total, que terei que acostumarme a convivir con estas novas pantasmas diminutas que me acompañan nos días soleados e nas páxinas inusualmente brancas de algún libro...
...Moscas vulgares, que de puro familiares no tendréis digno cantor: yo sé que os habéis posado sobre el juguete encantado, sobre el librote cerrado, sobre la carta de amor, sobre los párpados yertos de los muertos. Inevitables golosas, que ni labráis como abejas, ni brilláis cual mariposas; pequeñitas, revoltosas, vosotras, amigas viejas, me evocáis todas las cosas.
Machado tamén debía ter moscas volantes... coitadiño!!