lunes, 24 de septiembre de 2007

A maleta


Xa fixen a maleta!! Mañá emprendo ruta, tres días en Cáceres e de novo ruta, o venres, cara Lisboa, de regreso e á vez de ida. Será unha semana intensa, e traerei seguro moitas fotos e grandes anécdotas.

A miña maleta parece durmida, pero sei que en soños respira e latexa ganas de coñecer mundo...

domingo, 23 de septiembre de 2007

Menudas...



Unha rapaza do Curso do Instituto Cervantes mandounos aos do curso tropecentas fotos de xente de clase que non interesaban en absoluto, e unhas poucas de xente francamente interesante, como a foto que colgo hoxe... Aquí estamos Montse e máis eu, cunha cara de boas alumnas, intelectuales e responsables que nin que estivésemos ensaiando diante do espello.

Agora ela estará facendo as maletas para irse a Eurodisney, e eu estou no mesmo pero para irme a un congreso internacional de literatura medieval en Cáceres. Mmmmm... Que será máis divertido? ....Se estas dúa viaxes fosen premios nun concurso da tele, cal sería o primeiro premio das dúas? ....mmmmm...

Cáceres rules, e non hai outra. Ademais, á volta, viaxe romántica por Portugal, así que non hai queixa. Ai, cantas cousas que preparar!!

Que nerviossss!!

domingo, 16 de septiembre de 2007

Só podía ser Jack Bauer



Onte vimos tres capítulos seguidos da sexta temporada de 24.... Que serie! (chun-chun-chun-chun...) É mellor que moitas películas de acción e tén unhas tramas político-presidenciales case shakespearianas (ata, agora que estamos vendo a Versión Orixinal Subtitulada, parece que falasen en pentámetros yámbicos...).

Para os que non coñezades a serie, ou para os que a coñecedes, é tanta a repercusión mitómana que existe en internet toda unha colección de frases divertidísimas e ocurrentes sobre a capacidade letal do protagonista, Jack Bauer (Kiefer Shuterland, lobiño malo de colmillo retorcido e voz ronca), das que aquí vos poño unha breve selección, para abrir boca...

- Jack Bauer puede estornudar con los ojos abiertos.

- Jack Bauer hizo un pulso con Superman, el perdedor tenía que llevar los calzoncillos por fuera.

- Hay de promedio 242 objetos en una habitación con los que Bauer podría matarte, incluyendo a la habitacion en sí.

- Jack Bauer puede quemar una hormiga con una lupa... de noche.

- Cuando Jack era pequeño, él le hacía comer la verdura a su madre.

- La mayoria de los niños duermen con un osito de peluche. Jack Bauer dormía con un oso de verdad.

- Durante los anuncios de CSI, Jack Bauer los llama y resuelve los crímenes.

- Un francés, un inglés y un español entran en un bar... y Jack Bauer va a averiguar por qué.

viernes, 14 de septiembre de 2007

Érase una vez




Hoxe rematou o curso do Instituto Cervantes, que, observado globalmente, resultou moi aproveitable e bastante ameno, e alegróme de ter asistido, aínda que fose tan intensivo, e houbese que facer deberes... Hoxe houbo unha alusión na clase a un texto que, como o de Benedetti da entrada anterior, é un pequeno tesouro creativo e mordaz:



Érase una vez un lobito bueno
al que maltrataban todos los corderos.
Y había también una bruja hermosa,
un príncipe malo y un pirata honrado.
Todas esas cosas había una vez,
cuando yo soñaba un mundo al revés.

(J. A. Goytisolo)



E ademais me trae tantos recordos...

lunes, 10 de septiembre de 2007

Cursos e valijas



Hoxe comezou o (intensivo) curso do Instituto Cervantes, e aínda que o primeiro día foi algo decepcionante, e non me apetecía nada ter que facer os deberes, levei unha alegría porque na última das lecturas que temos que facer para mañá sobre metodoloxía de ensinanza de español como lingua estranxeira, viña como proposta de exercicio de vocabulario un texto delicioso de Benedetti. Do mellor Benedetti, e que estupendo recuperalo así, tan por azar, tan descontextualizado, tan inesperado e refrescante.

Aquí vai o texto. Por encontralo ao final deste longo día, valeu a pena facer os deberes hoxe:



BEATRIZ (Los aeropuertos)

El aeropuerto es un lugar al que llegan muchos taxis y
a veces está lleno de extranjeros y revistas. En los aero-
puertos hace tanto frío que siempre instalan una farma-
cia para vender remedios a las personas propensas. Yo
soy propensa desde chiquita. En los aeropuertos la gente
bosteza casi tanto como en las escuelas. En los aeropuer-
tos las valijas siempre pesan veinte kilos así que podrían
ahorrarse las balanzas. En los aeropuertos no hay cuca-
rachas. En mi casa sí hay porque no es aeropuerto. A los
jugadores de fútbol y a los presidentes siempre los foto-
grafían en los aeropuertos y salen muy peinados, pero a
los toreros casi nunca y mucho menos a los toros. Será
porque a los toros les gusta viajar en ferrocarril. A mí
también me gusta muchísimo. Las personas que llegan a
los aeropuertos son muy abrazadoras. Cuando una se
lava las manos en los aeropuertos quedan bastante más
limpias pero arrugaditas. Yo tengo una amiguita que
roba papel higiénico en los aeropuertos porque dice que
es más suave. Las aduanas y los carritos para equipaje
son las cosas más bellas que tiene el aeropuerto. En la
aduana hay que abrir la valija y cerrar la boca. Las aza-
fatas caminan juntas para no perderse. Las azafatas son
muchísimo más lindas que las maestras. Los esposos de
las azafatas se llaman pilotos. Cuando un pasajero llega
tarde al aeropuerto, hay un policía que agarra el pasa-
porte y le pone un sello que dice Este niño llegó tarde.
Entre las cosas que a veces llegan al aeropuerto está por
ejemplo mi papá. Los pasajeros que llegan siempre les
traen regalos a sus hijitas queridas pero mi papá que lle-
gará mañana no me traerá ningún regalo porque estuvo
preso político cinco años y yo soy muy comprensiva. No-
sotros frecuentamos los aeropuertos sobre todo cuando
viene mi papá. Cuando el aeropuerto está de huelga, es
mucho más fácil conseguir taxi para el aeropuerto. Hay
algunos aeropuertos que además de taxis tienen aviones.
Cuando los taxis hacen huelga los aviones no pueden
aterrizar. Los taxis son la parte más importante del ae-
ropuerto.

(De Primavera con una esquina rota, 1982)







martes, 4 de septiembre de 2007

A volta ao cole



Aínda que nunca me fun, hoxe sentín realmente "a volta ao cole" na facultade, cos pasillos, a cafetería, os despachos outra vez habitados, e o chiringuito de novo en marcha (e menuda marcha!). Porque nós, se non empezamos a tope, non seríamos nós...

Promete ser un curso intenso!!


PD: Que morriña atopar o debuxo do Pequeno Nicolás, de Sempé e Goscinny. Un día voume poñer a relelos, polos vellos tempos...

lunes, 3 de septiembre de 2007

Setembro



Setembro gústame porque todo empeza, empeza moito máis de raíz que en xaneiro, e gústame, nestes días, comprar libretas e bolígrafos e lápices para estrenar, coma se eu tamén fixese "vuelta al cole". E apetéceme tamén recuperar xa pronto os abrigos e as bufandas e as botas de chuvia, e recuperar a sensación de que vai frío tras a ventana e de que na casa se está mellor que en ningún sitio.

E gústame tamén setembro porque neste mes cumplen os tres homes máis importantes da miña vida... A meu pai e a meu irmán aínda lles quedan uns poucos días, pero hai alguén que xa cumpliu onte, e tras a resaca da tarta do cumple e do papel de regalo, só me queda dicir:

he aquí el más profundo secreto que nadie conoce
(he aquí la raíz de la raíz y el brote del brote
y el cielo del cielo de un árbol llamado vida; que crece
más alto de lo que el alma puede esperar o el pensamiento puede ocultar)
y este es el prodigio que mantiene a las estrellas separadas:

llevo tu corazón conmigo (lo llevo en mi corazón)

[e.e. cummings]


Bicos e felicidades, Mati.