domingo, 9 de noviembre de 2008

Caderno de viaxe número 3






Lanzaos en pos de vuestros sueños
o un slogan podría hundiros
(Los árboles son sus raíces
y el viento es viento)




Seguid a vuestro corazón
si las aguas se queman
(y vivid de amor
incluso aunque las estrellas se muevan a saltos)
Honrad el pasado
pero acoged al futuro con los brazos abiertos



Qué importa el mundo
sus buenos y sus malos
(porque Dios ama las muchachas
las mañanas y la tierra).

[e.e. cummings]




Paseo desta tarde polo Retiro. Quitei fotos, e fotos e fotos, e o sol sempre me chiscaba o ollo tralas árbores. Camiñei polos parques, polos camiños, e como din na Estación de Autobuses Sur, "evitando aglomeraciones innecesarias", porque quería sentirme soa porque quería. Quería sentirme herba, codia, pluma, terra, frío. Despois, no cercanías, sentía que levaba conmigo algo dese refuxio salvaxe e inhóspito. E ao chegar á residencia, era a lúa a que me recitaba con voz incriblemente nítida e apremiante os primeiros versos do poema de cummings. Incriblemente nítida.












2 comentarios:

  1. viaja cummings por Madrid y recoges su texto, no es voz, la poesía, es, a veces, vivir... extraño, como un pato en el manzanares ... así estoy yo, así estoy yo sin ti

    ResponderEliminar
  2. Con tanta árbore outonal... estame apetecendo moito un cucurucho de castañas! Mañá mesmo merco un!
    Xa che informarei das novidades das curuxiñas e do curuxiño ;)
    Bicoss

    Laura

    ResponderEliminar