Lisboa ten livrarias antigas que falan de tempos en que un libro era un símbolo, un tesouro, unha proclama. Ten livrarias que rexentan homiños vellos, de gafas e chaqueta gris, que me fan pensar en Karl Konrad Koreander na súa butaca revellida. Ten livrarias coma esta, en que unha parede pode ser un berro.
No hay comentarios:
Publicar un comentario