Via con me

Aínda que non paran de facerse rabiar, aínda que sempre están batallando, quitándose o sitio, estorbándose... Non poden vivir a unha sen a outra.

Quérense, como supoño que deben quererse as tartarugas, de forma cómica e coreográfica e hipnóticamente lenta.

Ao contemplalas hoxe, acordeime de repente de French Kiss...

Via, via, vieni via con me

entra in questo anore buio, non perderti per niente al mondo…

via, via, non perderti per niente al mondo







PD: A de enriba, por unha vez, é Coromini. Nese intre xusto e único, parece xigante.