domingo, 19 de octubre de 2008

Caderno de viaxe número 1



Lo primero, sin duda, es este ensanchamiento
de la respiración, casi angustioso...

...luego está la glorieta
preliminar, con su pequeño intento de jardín,
mundo abreviado, renovado y puro
sin demasiada convicción, y al fondo
la previsible estatua y el pórtico de acceso
a la magnífica avenida,
a la famosa capital.

Y la vida, que adquiere
carácter panorámico,
inmensidad de instante también casi angustioso...

...la vida va espaciándose
otra vez bajo el cielo enrarecido
mientras que aceleramos.

...y esto es todo, quizás. Alrededor
se ciernen las fachadas, y hay gentes en la acera
frente al primer semáforo.


(Jaime Gil de Biedma)






No cercanías cara Cantoblanco, da tempo a pensar, a botar de menos, a retratarse. Son doce minutos de cómoda soidade. Co cercanías comeza e remata a miña xornada, as miñas excursións/incursións na cidade. No cercanías viaxo pola fría mañá cara a colmena. No cercanías regreso cansa, coma hoxe, envolta en recordos, visións, aprendizaxes, novas metas. Coma hoxe, que viña pensando se non sería momento xa de escribir algo no blog...

Madrid é sempre unha viaxe, así que estes serán uns cadernos de viaxe.




4 comentarios:

  1. Me acuerdo de Michael Scott en Nueva York, si Galicia fuera Pennsilvania, Madrid sería Nueva York... Yo echo de menos Pennsilvania y a Michael Scott... y a ti... (Sin ti Michael Scott no tendría sentido y no me reiría de una manopla de punto de la misma forma que me río contigo...)

    ResponderEliminar
  2. Boa viaxe, cada día... e bos días e boas noites cada día

    ResponderEliminar
  3. TE ESTRANAMOS TANTO !!!

    ResponderEliminar